Ernst
Langhout uit Gauw maakt nieuwe CD
"Na
Tsjernobyl voelt leven minder vrijblijvend aan"
'Eye of the Cyclone' heet de nieuwe cd van singer-songwriter Ernst Langhout uit het Friese Gauw. De plaat verschijnt één dezer dagen en is net als Langhouts debuut geschoeid op de leest van de traditionele songsmid. Ernst beschrijft en bezingt in eenvoudige teksten en met fraaie melodielijnen wat hem raakt. In tegenstelling tot zijn debuut-cd 'Songs' heeft Langhout voor zijn jongste schijf gekozen voor een minder spaarzame instrumentatie dan enkel een akoestische gitaar. Op 'Eye of the Cyclone' doen nogal wat vrienden van de Friese liedjesschrijver een muzikale duit in het zakje. Zo zijn onder andere ex- Waikiki-gitaristen Tom Holkenborg en Jelke Haisma te horen. Maar ook het Bulgaarse folkgezelschap the Bisserov Sisters draagt z'n steentje bij. 'Eye of the Cyclone' is dan ook in meerdere opzichten een gevarieerde produktie geworden, waarin Slavische folklore wordt afgewisseld met Westerse folkrock. Een op het eerste gezicht opmerkelijke koerswijziging voor een muzikant die zes jaar geleden als voorman van The Visitor zijn geluk nog zocht in 'doomwave' en punkrock. "Folk was mijn eerste muzikale liefde en wat dat betreft ben ik weer terug bij mijn wortels", aldus Langhout. "Ik was vroeger helemaal gek van Ierse en Schotse folk. Ik heb er in de jaren zeventig fanatiek aan meegewerkt om Friese folk populair te maken. Maar op den duur begon dat wereldje me tegen te staan, het werd allemaal veel te duf en te elitair. In new wave en punk vond ik een nieuwe uitdaging en daarom heb ik The Visitor opgericht. Die band heeft zich later eigenlijk zelf opgeheven. Niemand van de oorspronkelijke leden doet meer iets in muziek. Alleen ik dus nog. En nog wel als folkmuzikant".
Inspiratie
Om
inspiratie hoeft de langharige troubadour niet verlegen te zitten, want
hij heeft nogal wat gezien waarvan het de moeite waard is er een liedje
over te maken. Zijn ervaringen in Tsjernobyl bij voorbeeld. Langhout was
vorig jaar in dit besmette gebied in Wit-Rusland om erop te treden en
een televisiedocumentaire te maken. Wat hij zag vergeet hij nooit weer.
Ernst: "Ik heb daar onder andere gespeeld in een kinderziekenhuis.
Het was het jongste en kortst levende publiek wat ik ooit gehad heb. De
helft van die kinderen had een bloedziekte en zou de leeftijd van tien
jaar nooit halen. Tsjernobyl is een tijdbom. Je komt er oog in oog te
staan met een hele perverse vorm van de dood. Het is nog absurder dan
oorlog. De mensen die daar wonen zeggen: We hebben Stalin en Hitler gehad,
maar daar konden we tegen vechten. Tegen wat ons nu is overkomen kunnen
we ons niet verzetten. Rond Tsjernobyl zijn op dit moment ongeveer zeshonderdduizend
mensen geëvacueerd. Maar er zijn nog minstens een paar miljoen achtergebleven.
En het zit er voorlopig niet in dat die vertrekken, want er is nergens
plaats voor hen nadat het miljoenenleger is thuisgekomen". "Toen
ik terug was in Nederland ben ik een paar dagen ziek geweest. Zo groot
was de geestelijke dreun die ik van die ervaring had gekregen. Nadat ik
thuis weer wat was opgeknapt, heb ik onmiddellijk pen en papier gepakt
en een paar liedjes over die ervaring gemaakt. Ik heb het echt van me
af geschreven. Zoiets gaat helemaal in je muziek zitten. Ik weet niet
hoe ik het moet zeggen, maar het leven voelt heel wat minder vrijblijvend
aan dan voor ik naar Tjernobyl ging. Wij kunnen van onze toekomst maken
wat we willen, maar in Tsjernobyl kunnen ze dat niet. Daar hebben anderen
de toekomst voor de bewoners verpest".
Door Harry de Jong, Friesch Dagblad 27/5/1992