Artikel

THE VISITOR

Op bezoek in het Hoge Noorden van de Lage Landen. Een zonnige zondagmiddag in een bruin café te Joure. Punks en spijkerpakken uit dit Friese gat verzamelen zich voor een optreden van The Visitor dat live uitgezonden zal worden op de Nederlandse VPRO-radio. Het is de start van een nieuw seizoen waarin deze Friese new wave-groep zich weer flink in de kijker zal gaan spelen. Half september verschijnt de nieuwe elpee „Transparant World", een single staat op stapel en er wordt hard gewerkt aan verkoop van plaat en optredens buiten Nederland en België. Een interview over de nieuwe plaat; muziek en produktie; over het leven van een band in de Lage Landen: doem of lol; en over vorm en inhoud van „popmuziek": dit mag niet, dat kan niet...

„We laten ons door de vorm geen beperkingen meer opleggen. Als we nu een bluesschema spelen doen we dat gewoon en denken we niet dat het te oud is. De vorm wordt nu bepaald door wat wij mooi vinden. Desnoods spelen we folk. De mini-elpee van vorig jaar moest toch over een redelijk moderne sound beschikken. De vorm was als dusdanig belangrijk dat die plaat nu al weer gedateerd is." Aan het woord is Ernst Langhout, zanger en gitarist van The Visitor. Samen met Brian van Montfoort -gitaar - en Bertus de Blaauw - drums - vormt hij al enige jaren de kern van de groep. Onlangs stapte Tjeerd Folmer op en werd een nieuwe bassist aangetrokken met de klinkende naam Wierd Duk.

ZIJPAD
Vanaf 1982 is de groep in een stroomversnelling terecht gekomen en maakte een gestage ontwikkeling door met de single „Eye of Madness", de cassette „Ecoline", de mini-elpee „Liquid& Chrystalline" en de op stapel staande „echte" elpee „Transparant World". Zoals uit het bovenstaande citaat al naar voren komt blijkt de mini-elpee achteraf gezien een korte periode te markeren waarin de band, al of niet bewust, probeerde bij „de trend", van groepen als TC Matic, aan te sluiten met dansbare, lichtvoetige new wave, met ruige maar zeer ritmische gitaar- en zangpartijen en een strakke, stotende ritmebasis van bas en drums. Met de nieuwe elpee is The Visitor van dit zijpad afgestapt om weer aan te sluiten bij de stijl die op de eind 1982 uitgebrachte cassette is te beluisteren. De sfeer is donkerder, het spel spontaner en minder gepolijst en er is meer ruimte voor eksperimenten, zoals in de titelsong „Tranceparent Whirled". Bertus de Blaauw: „Dat nummer hadden we helemaal nog niet toen we de studio ingingen. Er was op een gegeven moment nog een stukje tape van vijf minuten over. We begonnen wat op het drumstel te slaan en producer Theo Balijon vond het wel aardig. Binnen een kwartier stonden er 16 sporen drums en vier zangstemmen op." Om dit soort verrassingen mogelijk te maken is de band zonder enig schema tien dagen de studio ingegaan, met slechts een vaag idee welke nummers opgenomen moesten worden: „We denken niet meer in schema's, niet bij de planning en niet bij het maken van nummers. Akkoordenschema's bieden alleen maar veiligheid. Onze nummers ontstaan vaak toevallig. Iemand speelt een loopje en daar wordt wat bij gezongen. Later wordt pas naar een vaste tekst gezocht. We komen wel alle vier uit die sfeer van de popmuziek, van dit mag niet en dat kan niet. Het is veel belangrijker dat je ruimte kreëert. Allen dan gebeuren er nieuwe dingen. Hoewel we geen punkmuziek hebben gemaakt zijn we wel heel erg geïnspireerd door de achterliggende gedachten; gewoon doen wat in je opkomt en je geen beperkingen laten opleggen." De handleden hebben enorm ,,gekickt" in de studio en zijn uiterst tevreden met het resultaat. De elpee wordt half september uitgebracht door de onafhankelijke platenmaatschappij Top Hole Records. Ernst Langhout: „"Liquid & Chrystalline" is geheel door Top Hole gefinancieerd, bij de nieuwe elpee ligt het wat ingewikkelder, omdat wij langer in de studio zaten dan gepland. Die kosten dragen wij nu. Ook onze nieuwe distributeur VIP, waar ook Fad Gadget en Nick Gave bij zitten, betaalt het een en ander mee. Het voordeel van een onafhankelijke platenmaatschappij is dat je geheel vrij bent in wat je speelt en hoe je opneemt, je kan je eigen producer kiezen. Er is natuurlijk wel overleg, maar uiteindelijk bepaal je alles zelf."

DOEM
De samenwerking met een platenmaatschappij is een van de vele zakelijke beslommeringen waaraan je je als semi-professionele popgroep moet wijden. In de Lage Landen is het heel moeilijk brood op de plank te krijgen. The Visitor verdient voorlopig nog geen cent met het muziek maken. Wel hebben ze in drie jaar een flinke schuld weten weg te werken, die vooral door de aanschaf van een PA was ontstaan. Tegenwoordig schaft geen band nog een PA aan vanwege de onbetaalbaarheid, maar ook omdat de kwaliteit van PA verhuurbedrijven doorgaans goed is. Ernst Langhout: „Het klinkt a-sociaal, maar nu kun je tenminste zeggen dat je er niets aan kan doen als de PA niet werkt, de verantwoordelijkheid voor het optreden is al groot genoeg." De vier musici van The Visitor laten de organisatie dan ook over aan een driekoppig management dat probeert zoveel mogelijk optredens te krijgen, de publiciteit verzorgt, de boekhouding bijhoudt en bij de optredens zorgt dat de vier heren op tijd beginnen -met de onvermijdelijke konsumptie-bonnen natuurlijk. Dat management heeft er de afgelopen tijd voor gezorgd dat The Visitor twee tot drie optredens per week heeft gedaan van Noord tot Zuid. „In Brabant komen vaak leuke lui, heel enthousiast, daar durven mensen nog met hun voet mee te tikken. Ze zijn niet bang dat hun buurman het ziet. In Leeuwarden zie je alleen gefrustreerde muzikanten. Ons publiek wordt overigens steeds breder, het is niet meer alleen een trendy publiek. We hopen nu ook eens af te komen van dat eeuwige doem-image. Natuurlijk, we maken serieuze muziek, maar als je nu voor het eerst iets van Jimi Hendrix zou horen zou je dat ook als doem kunnen omschrijven, terwijl het in die tijd werd geassocieerd met vrijheid, nota bene het tegendeel. En we trappen toch een hoop lol. Mensen begrijpen ons ook niet als we voor of na het optreden zitten te ouwehoeren en te grappen maar op het podium zo serieus overkomen. Het publiek moet je alleen de muziek geven, meer niet." Ondanks dat de vele optredens en de mini-elpee nog weinig geld hebben opgeleverd hoopt The Visitor ooit geld te gaan verdienen met muziek maken. Nu studeren of werken ze ernaast -Ernst Langhout werkt bij voorbeeld één ochtend in de maand bij de Sociale Dienst??! Veel zal afhangen van de resultaten die over de grenzen geboekt worden, in Engeland, West-Duitsland en België. De cassette is door de publiciteit rondom de vorig jaar uitgebrachte mini-elpee veel beter gaan verkopen. Van „Liquid & Chrystalline" zijn 2000 tot 2500 stuks over de toonbank gegaan. Misschien dat „Transparant World" - of moeten we zeggen „Tranceparant Whirled" ? - de definitieve doorbraak voor The Visitor zal betekenen.

Erik Willemsen - Foto: Tineke van Brederode

Backstage - Nr.22 - 3e jaargang - September 1984

[vorige pagina]